اثر تمرین استقامتی در شرایط هایپوکسی- نورموباریک و شرایط طبیعی بر غلظت vegf سرمی، هموگلوبین و هماتوکریت خون

اهداف: قرارگیری اولیه در شرایط هایپوکسی سطح فاکتور رشد آندوتلیال عروقی، هموگلوبین و هماتوکریت خون را افزایش می دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین در شرایط هایپوکسی- نورموباریک و شرایط طبیعی بر سطح vegf سرمی و فاکتورهای خونی هموگلوبین و هماتوکریت بود.روش ها: این پژوهش مقطعی در دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی انجام شد. از بین داوطلبان واجد شرایط 24 مرد غیرفعال که حداقل در 6 ماه منتهی به مطالعه سابقه هیچ گونه فعالیت منظم نداشتند به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. شاخص توده بدنی، چربی زیرپوستی، حداکثر اکسیژن مصرفی و ضربان قلب بیشینه در دو مرحله اندازه گیری و آزمودنی ها براساس حداکثر اکسیژن مصرفی در 3 گروه 8نفره هایپوکسی، نورموباریک و کنترل قرار داده شدند. از تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی به کمک نرم افزار spss 16 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: 8 هفته تمرین در شرایط هایپوکسی- نورموباریک باعث افزایش معنی دار غلظت vegf سرمی گروه هایپوکسی نسبت به دو گروه دیگر شد. افزایش معنی دار غلظت هموگلوبین و هماتوکریت در گروه هایپوکسی فقط نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.نتیجه گیری: تمرین استقامتی در شرایط هایپوکسی سطح vegf سرمی را نسبت به تمرین در شرایط نورموباریک بیشتر افزایش می دهد. تمرین استقامتی در شرایط هایپوکسی- نورموباریک موجب افزایش هموگلوبین و هماتوکریت خون می شود.